امروز چاپ اول کتاب “شبکه عصبی خود را بسازید: مقدمه ای بر مفاهیم، ریاضیات و ساخت شبکه های عصبی با پایتون” به بازار آمد. این اثر ترجمه Make Your Own Neural Network نوشته طارق رشید است و از نظر بنده یکی از بهترین منابع برای شروع یادگیری شبکه های عصبی برای مبتدیان به حساب می آید. کتاب پیش نیاز خاصی ندارد و حتی زبان پایتون را هم به حد کفایت به مخاطب می آموزد.
کتاب را نشر دانشگاهی کیان چاپ کرده. از آنجا که امکان چاپ رنگی وجود نداشت، انتشارات نسخه تمام رنگی و الکترونیکی کتاب را همراه نسخه چاپی به صورت رایگان از طریق پلتفرم فیدیبو در اختیار مخاطبان قرار می دهد. برای دریافت نسخه الکترونیکی تمام رنگی دستورالعمل های داخل کتاب را مطالعه کنید. می توانید نسخه چاپی و الکترونیکی را از طریق دو لینک زیر خریداری کنید:
چاپ هشتم کتاب برنامه نویسی با پایتون هم به بازار آمد. نام دقیق این اثر «برنامه نویسی با پایتون ۳» است. چاپ اول این کتاب (همون طور که در این پست) توضیح دادم سال ۱۳۹۳ به بازار ارائه شد، و «برنامه نویسی با پایتون» نام داشت. با به روز شدن نسخه اصلی کتاب، و ترجمه اون انتشارات تصمیم گرفت اسم ویرایش دوم و چاپ سوم کتاب را به «برنامه نویسی با پایتون ۳» تغییر دهد. چاپ هشتم این کتاب هم با همین نام به بازار ارائه شده است (چاپ هشتم با احتساب دو بار چاپ شدن ویرایش اول و ششمین چاپ ویرایش دوم کتاب). امیدوارم مفید واقع بشه. می تونید کتاب رو به صورت آنلاین از نشر دانشگاهی کیان سفارش بدین. به علاوه میتوانید نسخه الکترونیکی کتاب رو هم از وب سایت فیدیبو خریداری کنید.
چاپ هفتم کتاب برنامه نویسی با پایتون هم به بازار آمد. نام دقیق این اثر «برنامه نویسی با پایتون ۳» است. چاپ اول این کتاب (همون طور که در این پست) توضیح دادم سال ۱۳۹۳ به بازار ارائه شد، و «برنامه نویسی با پایتون» نام داشت. با به روز شدن نسخه اصلی کتاب، و ترجمه اون انتشارات تصمیم گرفت اسم ویرایش دوم و چاپ سوم کتاب را به «برنامه نویسی با پایتون ۳» تغییر دهد. چاپ هفتم این کتاب هم با همین نام به بازار ارائه شده است (چاپ هفتم با احتساب دو بار چاپ شدن ویرایش اول و پنجمین چاپ ویرایش دوم کتاب). امیدوارم مفید واقع بشه. می تونید کتاب رو به صورت آنلاین از نشر دانشگاهی کیان سفارش بدین.
چاپ ششم کتاب برنامه نویسی با پایتون هم به بازار آمد. نام دقیق این اثر «برنامه نویسی با پایتون ۳» است. چاپ اول این کتاب (همون طور که در این پست) توضیح دادم سال ۱۳۹۳ به بازار ارائه شد، و «برنامه نویسی با پایتون» نام داشت. با به روز شدن نسخه اصلی کتاب، و ترجمه اون انتشارات تصمیم گرفت اسم ویرایش دوم و چاپ سوم کتاب را به «برنامه نویسی با پایتون ۳» تغییر دهد. چاپ ششم این کتاب هم با همین نام به بازار ارائه شده است (چاپ ششم با احتساب دو بار چاپ شدن ویرایش اول و چهارمین چاپ ویرایش دوم کتاب). امیدوارم مفید واقع بشه. می تونید کتاب رو به صورت آنلاین از نشر دانشگاهی کیان سفارش بدین.
چند وقت پیش، موقع برگشت از شرکت با یکی از همکاران گفتگویی داشتیم. ایشان درباره داده های نظرسنجی جادی که هر سال به صورت آنلاین و در قالب یک پرسشنامه برگزار می شود اطلاعاتی به من دادند. این اطلاعات، با آنچه از سایر منابع می دانستم در تضاد بود. از این رو سعی کردم داده های این پرسشنامه را تحلیل کنم. بخشی از نتایج این تحلیل که در بررسی های مشابه مثل «بهداد بلاگ»، یا «تحلیل وبسایت جادی» موجود نبود مربوط به نرخ مهاجرت است. در ادامه تحلیل خود در این رابطه را به صورت مجموعه ای پرسش و پاسخ آورده ام.
۱. برای تحلیل از چه داده هایی استفاده شده است؟ برای تحلیل از داده های سال ۹۷ استفاده کرده ام که با استفاده از این آدرس می توانید آنها را دانلود کنید
۲. داده های مورد استفاده در تحلیل چند متغیر (ستون) و چند مشاهده (سطر) دارند؟ داده های مورد استفاده در تحلیل ۴۱ ستون (متغیر) و ۴۴۸۴ سطر دارند (بدون احتساب سطر مربوط به سرآیند). تعداد مشاهده های موجود در این فایل با «بلاگ بهداد» برابر است. اما در «تحلیل وبسایت جادی» این عدد ۲۹۵۷ ذکر شده (این ناسازگاری باید توسط منبع ارائه دهنده داده ها که وبسایت جادی است بررسی شود)
۳. آیا این داده ها سوگیری، یا بایاس (Bias) خاصی دارند؟ بله. مهمترین این سوگیری ها، اصطلاحا سوگیری در نمونه برداری (Sampling bias) نام دارد. یعنی برخی از افراد جامعه مقصد درصد مشارکت کمتری نسبت به جامعه واقعی دارند. از آنجا که جامعه آماری شرکت کننده گان در این پرسشنامه اکثرا از کاربران توییتر و خواننده گان وبلاگ جادی هستند، دچار یک سوگیری در نمونه گیری هستند. البته این سوگیری در تحقیقات مربوط به علوم اجتماعی بسیار رایج است
۴. سوگیری های موجود در داده ها چگونه خود را نشان می دهند؟ برای مثال از میان ۴۴۸۴ شرکت کننده تنها ۴۱۴ نفر از شرکت کننده گان (۹.۲۳٪) را خانم ها تشکیل می دهند. به علاوه اکثر شرکت کننده گان نسبتا کم سن و سال هستند.
۵. از هر شهر چند شرکت کننده وجود دارد؟ داده های مربوط به این قسمت با استفاده از فیلد «خودتون رو متعلق به کدوم استان می دونید؟» به دست آمده اند.
۶. شرکت کننده گان در کدام شهرها کار می کنند؟ نمودار زیر با استفاده از اطلاعات مربوط به فیلد «استان محل کار» رسم شده است
۷. مبداء و مقصد مهاجرت برنامه نویسان ایرانی چه شهرهایی است؟ در زمان مشاهده گراف زیر این موارد را مد نظر قرار دهید (برای بزرگ کردن تصویر روی آن کلیک کنید):
در گراف زیر اگر تعداد مهاجران از یک شهر به شهر دیگر بزرگتر یا مساوی ۲۰ نفر بوده باشد یک یال بین دو شهر رسم شده است. در نتیجه مهاجرت های کوچکتر رسم نشده اند
شهر مقصد با نوک پیکان مشخص شده است
تعداد مهاجران روی هر یال نوشته شده است
حلقه (یالی از یک شهر به همان شهر نشان دهنده یکسان بودن مبداء و مقصد ذکر شده در پرسشنامه، یا عدم مهاجرت است)
اطلاعات بسیار جالبی در این گراف قابل مشاهده است:
تقریبا می توان گفت مقصد نهایی تمامی مهاجرت های داخلی تهران است. البته اگر در شهرهای بزرگی چون اصفهان، یا خراسان رضوی باشید محتملا به تهران مهاجرت نخواهید کرد. اما، اگر در سایر شهرها باشید وضعیت متفاوت خواهد بود
اگر ساکن تهران باشید و قصد مهاجرت داشته باشید تنها مقصدتان کشورهای خارجی، یا دورکاری است
برخی شهر ها هم هستند که مهاجرتی زیر ۲۰ نفر دارند، اما تعداد شرکت کننده گان آنها بزرگتر یا مساوی ۲۰ است. این شهرها در پایین گراف در قالب مجموعه ای جدا افتاده (Isolates) نشان داده شده اند
آنچه در این داده ها دیده می شود ناخوشایند است. خوب بود اگر برنامه نویسان و کارکنان آی تی مقصدی به جز تهران در مهاجرت های داخلی داشتند…
۸. در داده های موجود به طور کلی احتمال مهاجرت چقدر است؟ به طور کلی، اگر کسانی که شهر مبداء آنها مخالف شهر محل کارشان است را مهاجر فرض کنیم، و تعداد آنها را به تعداد کل شرکت کننده گان تقسیم کنیم به عدد ۰.۲۸۲ خواهیم رسید. به عبارت دیگر افراد به احتمال ۲۸ درصد برای کار مهاجرت می کنند.
البته میزان صحت این احتمال با اعتبار داده های پرسشنامه مستقیما در ارتباط است.
۹. احتمال مهاجرت از هر شهر چقدر است؟ احتمال مهاجرت از شهرهایی که بیش از ۲۰ مهاجر داشته اند در جدول زیر آمده است:
شهر مبدا
شهر مقصد
تعداد مهاجر
احتمال مهاجرت
البرز
تهران
۸۸
۰.۵۸۳
مرکزی
تهران
۲۷
۰.۵۴۰
لرستان
تهران
۳۲
۰.۵۰۰
همدان
تهران
۴۳
۰.۴۶۷
کرمانشاه
تهران
۲۵
۰.۴۵۵
زنجان
تهران
۲۴
۰.۴۴۴
مازندران
تهران
۶۲
۰.۴۰۸
کردستان
تهران
۳۰
۰.۳۶۶
کرمان
تهران
۳۱
۰.۳۶۵
آذربایجان غربی
تهران
۳۱
۰.۳۵۲
خوزستان
تهران
۴۸
۰.۳۳۶
گیلان
تهران
۴۳
۰.۳۱۲
یزد
تهران
۲۴
۰.۲۶۷
فارس
تهران
۵۱
۰.۲۴۱
آذربایجان شرقی
تهران
۳۵
۰.۲۴۸
اصفهان
تهران
۷۷
۰.۲۳۶
قم
تهران
۲۰
۰.۲۱۷
خراسان رضوی
تهران
۵۵
۰.۱۵۳
تهران
ریموت-خارج کشور
۲۲
۰.۰۱۴
همان طور که در جدول فوق هم قابل مشاهده است احتمال مهاجرت از شهرهای بزرگ مثل خراسان و اصفهان به تهران یا از تهران به خارج کشور (یا دورکاری) نسبتا اندک است.
البته می توان رابطه بین داده های مربوط به مهاجرت برنامه نویسان را با بسیاری از متغیرهای دیگر موجود در پرسشنامه بررسی کرد. برای مثال:
آیا سن رابطه ای با مهاجرت دارد؟
آیا رابطه ای میان میزان تخصص و مهاجرت وجود دارد؟
جنسیت در تصمیم بر مهاجرت تاثیری دارد؟
و بسیاری موارد دیگر. متاسفانه به خاطر سوگیری داده ها نمی توان برخی از این سوال ها را پاسخ داد. برای مثال به علت پایین بودن تعداد خانم ها نمی توان به سوال رابطه بین جنسیت و مهاجرت پاسخ داد. پاسخ به سایر سوالات هم به علت قالب داده ها با دشواری هایی همراه است که به زمان زیادی نیاز دارد.
در انتها امیدوارم این تحلیل با همه کاستی هایش مفید واقع شود، و برای برخی سوالات موجود پاسخ مناسبی ارائه دهد.
برای آگاهی از اینکه پزشکی مدرن چقدر می تواند به بیماران کمک کند راهی وجود دارد. این راه، یک مفهوم آماری بسیار ساده به نام «عدد مورد نیاز برای درمان» (Number Needed to Treat) یا به اختصار NNT است. NNT معیاری برای میزان تاثیر دارو، یا درمان ارائه می دهد. این معیار، تعداد بیمارانی که باید درمان شوند تا، یک نفر تحت تاثیر قرار گیرد را تخمین می زند. NNT یک مفهوم آماری، اما شهودی است. همان طور که می دانید، همه افراد از مداخله پزشک یا استفاده از دارو سود نمی برند – برخی درمان می شوند، برخی هیچ نتیجه ای نمی گیرند، و برخی دیگر به علت درمان دچار آسیب می شوند. NNT تعداد افراد موجود در هر گروه را مشخص می کند.
برای مثال، درمانی خیالی برای حمله قلبی به نام «ضد-حمله» را در نظر بگیرید. برای بررسی میزان تاثیر این درمان، بیماران را به دو گروه تقسیم می کنیم «گروه درمان»، و «گروه شبه دارو». «گروه درمان» را در معرض «ضد-حمله» قرار می دهیم، و به اعضای «گروه شبه دارو» هیچ دارویی نمی دهیم. فرض کنید ۷۵ درصد بیماران «گروه درمان» که «ضد-حمله» را استفاده می کنند زنده مانده، و ۲۵ درصد آنها میمیرند. در گروه «شبه دارو» ۷۵ درصد بیماران میمیرند، و ۲۵ درصد آنها زنده می مانند. همان طور که مشاهده می کنید داروی «ضد-حمله» بسیار موثر است و می تواند نرخ مرگ و میر را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. با این حال، ۲۵ درصد بیماران گروه «شبه دارو» که هیچ دارویی دریافت نمی کنند زنده مانده، و ۲۵ درصد اعضای «گروه درمان» هم با وجود استفاده از دارو میمیرند. به طور کلی، درمان «ضد-حمله» هیچ تاثیری بر ۵۰ درصد بیماران ندارد. در مقابل ۵۰ درصد بیمارانی که از این راه درمانی استفاده می کنند هم بهبود می یابند. نکته قابل توجه، این است که در اکثر داروها و درمان ها، نمی دانیم آیا درمان به افراد کمک کرده، هیچ تاثیری بر آنها نداشته، یا باعث آسیب به آنها شده است. اگر بخواهیم حساب کنیم چند نفر باید تحت درمان «ضد-حمله» قرار گیرند تا یک نفر درمان شود این عدد ۲ نفر است (زیرا این دارو تنها ۵۰ درصد بیماران را بهبود می دهد). به عبارت دیگر، NNT درمان «ضد-حمله» برابر با ۲ است. توجه داشته باشید در بسیاری از درمان ها نرخ میزان تاثیر درمان بسیار کمتر از ۵۰ درصد است. برای مثال، ممکن است NNT درمانی خاص ۵۰ باشد. یعنی تنها دو درصد بیمارانی که تحت این درمان قرار میگیرند از آن بهره می برند. در این حالت برای درمان یک نفر ۵۰ بیمار باید تحت درمان قرار بگیرند. مسلما، از میان این ۵۰ بیمار عده ای دچار عوارض آن خواهند شد.از این رو، بهتر است موقع استفاده از دارو، یا درمانی خاص NNT، و عوارض آن را مد نظر قرار دهید.
چاپ پنجم کتاب برنامه نویسی با پایتون هم به بازار آمد. نام دقیق این اثر «برنامه نویسی با پایتون ۳» است. چاپ اول این کتاب (همون طور که در این پست) توضیح دادم سال ۱۳۹۳ به بازار ارائه شد، و «برنامه نویسی با پایتون» نام داشت. طی چاپ های متوالی و با به روز شدن کتاب، نام ویرایش دوم و چاپ سومش به «برنامه نویسی با پایتون ۳» تغییر کرد و چاپ پنجم این کتاب هم با همین نام به بازار ارائه شده است (چاپ پنجم با احتساب دو بار چاپ شدن ویرایش اول و سومین چاپ ویرایش دوم کتاب). امیدوارم مفید واقع بشه. برای سفارش آنلاین کتاب می توانید به وب سایت نشر دانشگاهی کیان مراجعه کنید.
امروز چاپ چهارم کتاب برنامه نویسی با پایتون به بازار ارائه شد. نام دقیق این اثر «برنامه نویسی با پایتون ۳» است. چاپ اول این کتاب (همون طور که در این پست) توضیح دادم سال ۱۳۹۳ به بازار ارائه شد و «برنامه نویسی با پایتون» نام داشت. طی چاپ های متوالی و با به روز شدن کتاب نام ویرایش دوم و چاپ سومش به «برنامه نویسی با پایتون ۳» تغییر کرد و چاپ چهارمش هم، با همین نام به بازار ارائه شده است. امیدوارم مفید واقع بشه. برای سفارش آنلاین کتاب می توانید به وب سایت نشر دانشگاهی کیان مراجعه کنید.
سرانجام کتاب برنامه نویسی با پایتون ۳ به چاپ رسید. این کتاب درواقع ویرایش دوم کتاب برنامه نویسی با پایتون است که چاپ اول آن در سال ۱۳۹۳ و چاپ دومش در سال ۱۳۹۴ روانه بازار شد و با استقبال خوبی از طرف مخاطبین عزیز مواجه شد. در این ویرایش کتاب برای تغییرات پایتون ۳ به روز رسانی شده است. به علاوه چند فصل هم به کتاب اضافه شده. در این کتاب نه تنها با نحو (Syntax) زبان پایتون آشنا می شوید بلکه می آموزید چطور مثل یک کامپیوتردان فکر کنید و با مهارت های حل مسئله و اشکال زدایی که برای برنامه نویسان تازه کار بسیار مهم هستند آشنا می شوید. به علاوه در سی دی همراه کتاب می توانید به نسخه لاتین و یک مجموعه ویدئوی آموزشی پایتون و کدهای کتاب هم دسترسی داشته باشید. امیدوارم از مطالعه کتاب لذت ببرید. می توانید یک فصل از کتاب را به صورت رایگان در آدرس زیر مطالعه کنید:
نگه داشتن کارمندان خوب در شرکت ها کار سختی است (اگر چه نباید چنین باشد). وقتی (به عنوان مدیر یک کمپانی) اشتباهی مرتکب می شوید، اولین کسانی که از دست می دهید بهترین کارمندانتان هستند، چون بیشترین انتخاب را دارند.
اگر نتوانید بهترین کارمندانتان را دلگرم و درگیر کار نگه دارید، آنها را از دست خواهید داد. اگرچه درک این جمله ساده به نظر می رسد، در واقع چنین نیست! طبق نظرسنجی که CEB انجام داده، یک سوم کارمندان خوب شرکت های مختلف نسبت به کار و کارفرمای خود دلسرد هستند و دنبال یک شغل جدید می گردند.
از دست دادن کارمندان خوب یکباره اتفاق نمی افتد. علاقه به کار در آنها به مرور از دست می رود. مایکل کیبلر که زمان زیادی را صرف مطالعه این پدیده کرده، آن را خاموش شدن می نامد. مثل ستاره های در حال مرگ که به مرور نور خود را از دست می دهند، کارمندان خوب هم عطش و علاقه خود به کار را به مرور از دست می دهند. کیبلر می گوید: “در این حالت به نظر می رسد همه چیز خوب است. کارمندان ساعات زیادی را صرف کار می کنند، در کارهای تیمی مشارکت می کنند و کارهایشان را به خوبی انجام می دهند. اما در واقع دارند در سکوت از پای در می آیند و نتیجه واضح این امر دلسرد شدن است”. برای پیش گیری از خاموش شدن کمپانی ها و مدیران باید بدانند اعمال و تصمیماتشان چگونه بر این امر تاثیر می گذارد. در ادامه برخی از اموری که باعث دلسرد شدن کارمندان خوب می شود و باید از انجام آنها پرهیز کرد را آورده ایم:
آنها قوانین احمقانه زیادی وضع می کنند: همه می دانیم که شرکت ها و کمپانی ها باید قانون مند باشند. اما این قوانین نباید سرسری وضع شوند. حتی وضع تعداد اندکی قانون غیرضروری و اضافه می تواند به شدت باعث ناراحتی افراد شود. وقتی کارمندان خوب احساس کنند همه چیز تحت نظر است و برادر بزرگ همه رفتار و اعمال آنها را مثل یک جاسوس تحت نظر دارد مکان دیگری برای کار پیدا خواهند کرد.
آنها با همه یکسان برخورد می کنند: اگرچه این رفتار با بچه مدرسه ای ها به خوبی جواب می دهد، محیط کار متفاوت است. اگر با همه یکسان برخورد کنید بهترین کارمندانتان فکر می کنند کار کردن اهمیتی ندارد. چون به هر حال چه کار کنند و چه کاری انجام ندهند برخورد شما با آنها یکسان خواهد بود.
کارایی ضعیف برای آنها قابل قبول است: می گویند در گروه های جاز، گروه به خوبی بدترین نوازنده است. مهم نیست بعضی از اعضا چقدر خوب هستند همه صدای ساز بدترین نوازنده را میشنوند. در شرکت ها هم چنین است. اگر اجازه دهید پیوندهای ضعیف بدون هیچ پیامدی باقی بمانند، همه تیم را باخود پایین می کشند.
آنها به نتایج اهمیت نمی دهند: ممکن است اثر نوازش را دست کم بگیرید، به خصوص در مورد بهترین کارمندانتان که انگیزه ذاتی و غریزی دارند. همه تشویق شدن را دوست دارند، به خصوص کسانی که به سختی کار می کنند و تمام تلاششان را انجام می دهند. پاداش دادن به دست آوردهای افراد نشان می دهد شما به کارهای آنها توجه دارید. مدیران باید با افراد در ارتباط باشند تا بدانند چه چیزهایی آنها را خرسند می کند و برای کارهایی که انجام می دهند به آنها پاداش دهند.
آنها به افراد اهمیت نمی دهند: بیش از نیمی از کسانی که کار خود را رها می کنند، این کار را به خاطر رابطه با مدیرشان انجام می دهند. شرکت های موفق سعی می کنند مدیرانشان را طوری تربیت کنند که بین انسان بودن و حرفه ای بودن متعادل باشند. یعنی مدیرانی که از پیشرفت کارمندانشان خرسند می شوند، در دوران دشواری و سختی با کارمندان همدردی می کنند و آنها را به چالش می کشند. مدیرانی که چنین نیستند نیروهای زیادی را از دست می دهند. هشت ساعت (یا بیشتر) کار در روز با کسی که خود درگیر کار نیست و به چیزی به جز خروجی اهمیت نمی دهد غیر ممکن است!
آنها تصویر بزرگ را به شما نشان نمی دهند: ممکن است فکر کنید تخصیص کارها به کارمندان و پیش روی روشی موثر برای مدیریت است. اما اگر تصویر بزرگ (دید کلی) به کارمندانتان ندهید، به خصوص کارمندان خوب، آنها را از دست خواهید داد. کارمندان خوب فشار کاری بیشتری را تحمل می کنند در نتیجه کارشان باید هدفمند باشد. وقتی هدف آنها مشخص نباشد دلسرد می شوند.
آنها اجازه نمی دهند افراد علایقشان را دنبال کنند: گوگل کارمندانش را مجبور می کند حداقل بیست درصد از زمانشان را صرف کارهایی کنند که “فکر می کنند” در پیشرفت گوگل موثر است. این کارهای داوطلبانه نه تنها تاثیر بسزایی در بسیاری از پروژه های گوگل دارد بلکه موجب دلگرم شدن کارمندان گوگل هم می شود. کارمندان با استعداد به کارشان علاقه مند هستند. فراهم آوردن فرصت هایی که به آنها امکان می دهد علایقشان را دنبال کنند باعث افزایش کارایی و رضایت شغلی آنها می شود.
کارکردن با آنها لذت بخش نیست: اگر مردم از کارشان لذت نبرند، یعنی مدیریت به درستی انجام نمی شود. اگر افراد از کار لذت نبرند تمام توان خود را صرف انجام کار نمی کنند و نسبت به کار دلسرد می شوند. برای مثال گوگل تمام تلاش خود را برای لذت بخش کردن کار انجام می دهد از کلاس های بدنسازی گرفته تا غذای رایگان. ساده است، اگر کار لذت بخش باشد شما ساعات بیشتری در محیط کار صرف می کنید و سالهای بیشتری را به کار می پردازید.
نتیجه گیری
به یاد داشته باشید مردم کارشان را رها نمی کنند بلکه مدیرشان را رها می کنند! می خواهید محیط کار بهتری را فراهم کنید؟ سعی کنید درباره EQ بیشتر بیاموزید.
