در این چند روز برخی از دوستان و خویش آوندان در مورد شناخت کارهای فردی که در تلوزیون مصاحبه کرده بود از بنده سوال کردند. من شناختی از شخص مذکور نداشتم و طبق عادت برای کسب اطلاعات بیشتر به جستجو در اینترنت پرداختم. در زمان جستجو با اخبار ضد و نقیضی در مورد کارهایی که ادعای انجام آنها بوسیله فرد شده مواجه شدم. مثلا در یک خبر ذکر شده بود که ادعاهای مطرح شده کذب است و در دیگری آمده بود که این طور نیست. جالب اینجاست که هیچ یک از خبرها منبع درستی نداشتند و صرفا سخنان عده ای رو نقل کرده بودند.
در دایره لغوی ژورنالیسم به این نوع اطلاع رسانی اصطلاحا “He said, she said journalism” گفته می شود که من آن را به ژورنالیسم نقلی ترجمه می کنم. در این نوع گزارش ها مخاطب نمی تواند نتیجه خاصی از اخبار ارائه شده بگیرد چون خبرنگار فقط نظرات دو شخص مختلف را نقل می کند و هیچ گونه شواهدی مبنی بر صحت اطلاعات ارائه شده هیچ کدام از طرفین ارائه نمی دهد. این نوع ارائه خبر در محافل ژورنالیستی در بهترین حالت نامناسب است. هدف ژورنالیسم طبق تعریف آن ارائه اخبار تایید شده بوسیله منبعی مستقل است. یعنی یک شخص یا گروه مستقل باید اطلاعات نقل شده را از نظر صحت مورد بررسی قرار دهند نه اینکه صرفا داستان گرگ و شنگول و منگول را از زبان هر دو طرف نقل کنند. توجه داشته باشید بسیاری از اخبار و مناظره هایی که امروزه در رسانه ها مشاهده می کنید از این نوع است! دو فرد روبروی هم نشسته و در بسیاری مواقع مشتی تحمت و بد و بیراه به هم می گویند و هیچ مدرکی هم ارائه نمی دهند. در این میان مخاطب نمی تواند قضاوت صحیحی داشته باشد و بسیاری سخنان فرد چرب زبان تر را می پذیرند.
امیدوارم مدیران رسانه ها و روزنامه ها و مجلات کمی بیشتر نسبت به اخباری که در این محافل ارائه می شود دقت کنند و هر سخنی را نقل نکنند.
چند روز قبل در حال تماشای فیلمی به نام Knowing بودم؛ به پیشنهاد یکی از دوستان در سایت های فارسی به دنبال نقد فیلم گشتم. نقدهای متفاوتی در باب فیلم در سایت ها و وبلاگ های مختلف نوشته شده بود. اما یک نکته جالب در این نقدها نظرم را جلب کرد! نقطه مشترک بسیاری از نقد ها این بود که فیلم های غربی با موضوعی مشابه فیلم Knowing اغلب دارای قهرمان های غربی هستند و ایده های خودشان را ترویج می دهند و… .
برایم سوالی مطرح شد که چرا تهیه کنندگان و سینماگران آمریکایی و اروپایی باید قهرمان خود را یک شخص غیر آمریکایی یا غیر اروپایی در نظر بگیرند و یا عقاید دیگران را ترویج دهند؟؟ مگر دچار خود درگیری حاد هستند؟
آیا دوستانی که به نقد فیلم می پردازند این نکته را در نظر نمی گیرند؟ واقعا چرا باید عقاید دیگران را که شاید تنها برای سرگرمی در یک فیلم مطرح شده باشد این گونه به نقد کشید؟ بهتر نیست به جای این گونه انتقادات و فلسفه بافی ها درباره مطالبی که در مورد آن اگاهی نداریم به اصلاح خودمان بپردازیم؟ بهتر نیست به جای منتظر ماندن برای اینکه شاید روزی فیلم سازان غربی برای تفکرات ما هم فیلمی بسازند اگر واقعا ایده ای داریم خودمان آن را ابراز کنیم؟
امیدوارم پیش از باز کردن دهان و بازگوکردن ایده هایمان یا تایپ و ارسال تراوشات ذهنی مان در اینترنت در مورد هرچیزی کمی فکر کنیم و هر حرفی را کورکورانه تکرار نکنیم…
متاسفانه مدتی است(منظور از مدتی مدتها است) که وب سایت لغت نامه دهخدا به آدرس http://www.loghatnaameh.org به دلیل نامعلومی بوسیله سیستم ف.ی.ل.ت.ر.ی.ن.گ مسدود شده و هنوز هم مسدود است. این وب سایت که به نظر من هیچ مشکل خاصی نداره (چون نه تبلیغات بدی در خودش داره و نه …) واقعا بی دلیل مسدود شده و دوستان عزیزمون در بخش های مربوطه هم هیچ عکس العمل خاصی درباره باز کردن آدرس این وب سایت نشون نمی دن. من واقعا نمی دونم یک لغت نامه چه مخاطره و مشکلی می تونه ایجاد کنه؟ چرا فارسی زبانان نباید بتوانند به محتوای یکی از تنها لغت نامه های آنلاین زبان مادریشون دسترسی داشته باشند؟ واقعا چرا؟؟
فقط می تونم برای کسانی که این وب سایت ارزشمند رو مسدود کردند اظهار تاسف کنم و آرزو کنم که به این اشتباهشون پی ببرند و هرچه سریعتر این وب سایت خوب رو از حالت انسداد خارج کنند.
دستنوشته های غلامرضا صابری تبریزی درباره علم و گاهی مسائل حاشیه ای
