3 دیدگاه در “محمدعلی بهمنی”

1. هنوز زنده ام و زنده بودنم خاری ست
   به چشم تنگی نا مردم زوال پرست

   سلام.
   در یکی از صفحات وبلاگ قبلی مطلبی نوشته بودی، یه شعر بود،
   مردم زنده کش مرده پرست
   (یه همچین چیزی بود که به نقل از کسی گفته بودی)،
   خلاصه اینکه این شعر منو یاد اون شعر انداخت.
   شعرهایی که نقل میکنی جالب و واقع گرایانه هستن.

   پاسخ

   1. سلام. ممنون. 😉

      پاسخ

2. سلام. یه مطلب توی نت دیدم، نوشته بود،
   برای آنانکه هنرشان بوییدن رد پاست، ردپا بگذار، تا منزلت جایگاهشان را بدانند.
   منو یاد داستان شنل قرمزی انداخت، که قبلا کارتونش هم پخش میشد، پشت سرش تکه های نون رو عمدا” میذاشت که راه رو گم نکنه،

   یادش بخیر دوران کودکی، بهترین دوران بود.

   (:

   پاسخ